کد مطلب:210905 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130

دعای اعمش و حدیث ارکان جهنم
منصور امام جعفر صادق را به صداقت گفتار و حقیقت گوئی شناخته بود مطمئن بود كه هر چه می گوید درست و راست و منطبق با واقع است از طرفی سیاست عقیم پادشاهی او را بر بیدادگری واداشت - ظلم و جور بی حد كرد - بسیاری از رجال علم و فضیلت را كشت و بسیاری از ذراری بنی فاطمه را زیر گچ گرفت و میان دیوار گذاشت و قتل عام كرد و چون اخباری از امام صادق علیه السلام به او رسانده بودند كه خداوند كیفر ستمكاران را باشد عذاب می دهد و منصور از بزرگان طایفه بیدادگر و جباران و جنایتكاران بزرگ است این سخن بر منصور گران آمد و می خواست از ثقات روات بشنود كه راستی جعفر بن محمد درباره او همان طور كه خبر خلافتش را داد و درست بود درباره عذاب او چیزی گفته است و هم شاید بتواند تدارك و جبران كند ولی وقتی این روایت را از چند كس شنید به جای آنكه توبه و انابه كند به شدت عملش افزود و جنایتش بیشتر شد و اكنون یك روایت در این باره نقل می كنیم:

سلیمان بن مهران ملقب به اعمش از طایفه بنی حمان است كه نسبشان به نقل مجمع البحرین به حسن بن عبدالرحمن حمانی اعمش می رسد.

در كتاب بصائرالدرجات و عیون اخبار الرضا نقل است كه منصور دوانقی اعمش را احضار كرد - اعمش برخاست غسل كرد و كفن پوشید و حنوط نمود و می گفت منصور مرا خواهد كشت زیرا حدیثی در عذاب منصور به روایت او از امام جعفر صادق شهرت یافته بود. چون اعمش نزد منصور رسید به او گفت حدیثی كه شنیده ام تو از جعفر بن محمد در بنی حمان روایت كرده ای بر من نقل كن - اعمش پرسید كدام یك احادیث را منصور گفت حدیث اركان جهنم را - اعمش گفت ای امیر مرا معاف دارد - منصور گفت لیس الی ذلك سبیل یعنی چاره ای نیست باید آن حدیث را بگوئی.